به نام خدا
یه روز یه عزیزی میگفت: دوستی رو از زنبور یاد نگرفتم
که وقتی از گل جدا میشه میره سراغ یه گل دیگه،
دوستی رو از ماهی یاد گرفتم که وقتی از آب جدا میشه میمیره،
چند ساعتی رفتم توی فکر دوستی،زنبور،ماهی،....
ما دوستی رو از کی یاد گرفتیم؟
از آدمهایی که این روزها از گلی جدا نشده میرن سراغ گل دیگه؟
یا از آدمهای ماهی نما؟؟؟
دلمون و دریا می کنیم واسه دوستایی که فکر می کنیم برامون می میرند
غافل از اینکه این روزها همه درسهای بازیگری رو از بهرند
وباز یه کلاه بزرگتر از قبلی ها میره روی سرمون
و سرمون رو از سنگینی این همه کلاه نمی تونیم بلند کنیم
و هر کسی ما رو میبینه دلش میسوزه که توی اینهمه گرگ چه آدم سر به زیری!!!
واقعا ایول داره!!! بابا سرتو بگیر بالا ببین دوروبرت چی میگذره....
ما که اصلا نفهمیدیم این دوستی که میگن چیه!؟!
از کجا میشه خرید! اصلا گیر میاد؟
بعضیا میگن کمیاب شده، حتی توی ناصر خسرو هم نمیشه پیداش کرد!!!
ولی من پیداش میکنم،
به همه ثابت میکنم که دوستی هنوز هست،
من احساسش می کنم،
احساس زبان روحه و روح که اشتباه نمیکنه،می کنه؟؟؟؟؟

بچه ها این نوشته از خانم مریم صفری هست که ایمیل کرد برام

گاهی پای کسی میمانی ....

که نه دیدی اش .... نه میشناسی اش .......

فقط حسش کرده ای .... تجمسمش کرده ای ...

پشت هاله ای از نوشته های مجازی روی پیج مجازی اش ...

که هر روز میخوانی و در جوابش میگویی ....

لایک ....

هر کاری می خواهی بکن

دنیا را آتش بزن

آسمان را به مضحکه بگیر

زمین را تحقیر کن

باد را نفهم و گل را نبو

خنده را فراموش کن و گریه را به خاک بسپار

زیر دیروز دفن شو و در فردا غرق

حتی اگر می خواهی کودکی را پشت سر بگذار

هر چه می خواهی بکن ... اما ...

هیچگاه رویاهایت را فراموش نکن...

khasti digar nabash

afarin

che ba erade

laanat be dabestani

ke to az darshayash

faghat tasmime kobra ra yad gerefti

نگــــران نبـــــاش...

میــان ایـن همــه فــرض هــای به درد نخــور دنیــا

فـــرض کـــن تو هنـــوز دوستــم داری

و یکــی ازهمیــن پنجشنبــه هـــا

دلتـــ برایم تنگـــــ مـــی شــود

فــرض کــن

هیــچ وقتــــ نـــرفتـــه ای

و تمــام این ســـالها که نبــودی شـــوخی کـــرده ای

فــــرض کـــن

دنیـــا هنـــوز به آدم هـــای خیال پـــرداز وفـــادار استــــــــــ

و تــــو

میـــان چنـــد میلیـــارد احتمـــال موجــــود

یکـــی از همیـــن پنـــج شنبـــه هـــا

دلتــــــــ برای مـــن تنگــــ مـــی شــــود

خيانتــــــــــــ کــــه مـــي بينــــي

قلبتـــــ مــــي ســـوزد!

سيگار مــــــــــــي کشـــــــي

تا قلبتــــــــــ نســـــوزد

خبــــر نــــداري کـــه

ريه اتــــــ مـــي ســـوزد!

نفستــــــــ به ســــــــــرفـــه مـــــــي افتــــــــــد!

چند وقت دلتـــ هــوايش را مــــي کنــد!

سيگار را پاکتـــــي مــــي کشـــــــــــــي!

اخلاقتــــــــ سگــــــي مــــــي شود!

از جنس مخالفـــــــــ گـــــريزان مـــي شـــــوي!

چنــــــــد مـــــاه بعد نامش را که به روي گوشــــــــي ديدي،

صــــــــدايش را که شنيــــــدي،

مــــي پرســــي شمــا؟

با يکــــــــــــ به جــــا نمــــي آورم ســـــــاده

قطعش مـــــــي کنـــي

و سيگارتــــــــــ را مـــــــــي کشــــــــــي!

میگن هیچ عشقی تو دنیا

مثل عشق اولی نیست

میگذره یه عمری اما

از خیالت رفتنی نیست

داغ عشق هیچکی مثل

اون که پس میزنتت نیست

چه بده تنهاشی وقتی

هیچ کسی هم  قدمت نیست

چقده سخت بدونی

اون که میخوایش نمیمونه

که دلش یه جای دیگس و

همه وجودش مال اونه

چه بده برای اونکه

جون میدی غریبه باشی

بگی میخوام با تو باشم

بگه میخوام که نباشی

کاش میشد هیچ کس تنها نبود
کاش میشد دیدنت رویا نبود
گفته بودی با تو می مانم ولی...
رفتی و گفتی و اینجا جا نبود
سالیان سال تنها مانده ام
شاید این رفتن سزای من نبود
من دعا کردم برای بازگشت
دست های تو ولی بالا نبود
باز هم گفتی که فردا میرسی
کاش روز دیدنت فردا نبود              
-----------------------------                   
می نویسم
می خوانم و فریاد می زنم
همیشه دوستت دارم
اما حیف که
دوست داشتن همیشه کافی نیست......
بی تو دیگه نمی تونم
ذره ذره تموم شدم
ای بی وفا ای مهربون
تو رفتی و تنها شدم
حالا می گم بیا ولی
انگار دیگه نمی تونی
یکی دیگست تو زندگیت
اینو از قلبت شنیدم
می دونی گریه می کنم
شبا یرای عشق تو؟
نمی رسم یه تو ولی داد می زنم دیوونتم

شادم که در شرار تو می سوزم شادم که در خیال تو می گریم
شادم که بعد وصل تو باز اینسان در عشق بی زوال تو می گریم
پنداشتی که چون ز تو بگسستم دیگر مرا خیال تو در سر نیست
اما چه گویمت که جز این آتش بر جان من شراره دیگر نیست
شب ها چو در کنار نخلستان کارون ز رنج خود به خروش آید
فریادهای حسرت من گویی از موج های خسته به گوش آید
شب لحظه ای به ساحل او بنشین تا رنج آشکار مرا بینی
شب لحظه ای به سایه خود بنگر تا روح بیقرار مرا بینی
من با لبان سرد نسیم صبح سر می کنم ترانه برای تو
من آن ستاره ام که درخشانم هر شب در آسمان سرای تو
غم نیست گر کشیده حصاری سخت بین من و تو پیکر صحراها
من آن کبوترم که به تنهایی پر می کشم به پهنه دریاها
شادم که همچو شاخه خشکی باز در شعله های قهر تو می سوزم
گویی هنوز آن تن تب دارم کز آفتاب شهر تو می سوزم
در دل چگونه یاد تو می میرد یاد تو یاد عشق نخستین است
یاد تو آن خزان دل انگیزیست کاو را هزار جلوه ی رنگین است
بگذار زاهدان سیه دامن رسوای کوی و انجمنم خوانند
نام مرا به ننگ بیالایند اینان که آفریده شیطانند
اما من آن شکوفه اندوهم کز شاخه های یاد تو می رویم
شبها تو را به گوشه تنهایی در یاد آشنای تو می جویم

الهی! اگر مجرمم مسلمانم؛ اگر گنه‏کارم پشیمانم؛ اگر عقابم خواهی مطیع فرمانم؛ و اگر رحمت فرمایی، مستحق آنم. الهی، اگر تو مرا به «جرم» من بگیری، من تو را به «کرم» تو بگیرم. کرم تو، از جرم من بیشتر است استوار ماندن و به هر بادی نرفتن دین من است دینی که پیروانش بسیار کم است. سلام اسم من اسماعیل و دانشجوی عمران هستم در خدمت همه دوستان گلم که به من لطف دارند
دو تن به خاطر من تباه شدند : دوستى که از اندازه نگاه نداشت و دشمنى که بغض مرا در دل کاشت . [نهج البلاغه]
دو چیز را فراموش نکن : یاد خدا و یاد مرگ . دو چیز را فراموش کن : بدی دیگران در حق تو و خوبی تو در حق دیگران . چهار چیز را نگه دار : گرسنگیت را سر سفره دیگران، زبانت را در جمع، دلت را سر نماز و چشمت را در خانه دوست